اهمیت عشق در زندگی

عشق زمانی به وصال می‌رسد که مرزهای «خود» را گسترش دهیم و به دنیای فرد دیگر وارد شویم. به همین دلیل است که عشق یکی از مرحله‌های رشد روانی – اجتماعی است.

بدون عشق، انسان‌ها «خودمحور» هستند و نمی‌توانند به چیزی فراتر از خودشان فکر کنند. عشق آن اکسیری است که مرزهای روان انسان را گسترده می‌کند و به انسان لذت از خود برآمدن و از خودگذشتگی را می‌آموزاند.

پیش از عاشق شدن، هیچ‌چیز به اندازه «خود» ما برایمان مهم نیست اما اتفاقی که در وصال می‌افتد، این است که ظرفیت وجودی‌مان گسترده‌تر می‌شود و «دیگری» هم به اندازه خودمان اهمیت پیدا می‌کند.

درست است که این اتفاق به‌طور طبیعی در عشق شورانگیز می‌افتد اما همیشه خطر جداشدگی عاطفی پس از وصال وجود دارد بنابراین یک عشق دائمی به مراقبت نیاز دارد.

اینکه مرتب به خودمان یادآور شویم که «دیگری» به اندازه خودمان مهم است، فکر‌هایش، خواسته‌هایش، دغدغه‌های ذهنی‌اش، چیزهایی که خوشحال یا ناراحتش می‌کند، خاطراتش، آرزوهایش، همه و همه باید برای ما اهمیت داشته باشند.

فراموش کردن این چیز‌ها و اهمیت ندادن به آنها نشانه‌هایی از زوال تدریجی عشق و روی آوردن به سوی خودمحوری است.

پس همان‌طور که کار، روابط اجتماعی و دغدغه‌های شخصی خود را جدی می‌گیریم، لازم است عشق را هم جدی بگیریم و تلاش کنیم طرف مقابل همواره برایمان مهم بماند.

حتی گاهی خواسته‌ها و مسائل مربوط به او را در ذهن خود مرور کنیم که یادمان بماند. عشق با خودمحوری در تضاد است و البته همواره خطر زوال عشق و کشیده‌شدن به سمت خودمحوری وجود دارد. یکی از تهدید‌های جدی عشق، میل به «خویشتن» و بی‌توجهی به «دیگری» است. برای پیشگیری از این خطر، گاهی لازم است آگاهانه هم که شده تلاش کنیم معشوق را جدی بگیریم.

هر چیزی را اگر جدی نگیریم، کارکردش را از دست می‌دهد. ما از کودکی آموزش دیده‌ایم که تحصیل و کارمان را جدی بگیریم اما متاسفانه در مورد عشق هیچ‌گاه این آموزش داده نشده است.

دردناک آنکه گاهی در بعضی از خرده‌فرهنگ‌های جامعه ما آموزش‌های خلاف این داده می‌شود؛ مادرانی به دخترانشان یاد می‌دهند: «مردها را جدی نگیر» یا «مرد‌ها همه از یک قماشند» یا به پسرانشان یاد می‌دهند «از دارایی‌هایت با همسرت صحبت نکن» یا «حواست باشد به همسرت ‌رو ندهی!» نمی‌دانم این آموزه‌ها که همه در جهت به خطر انداختن عشق هستند و تهدید‌های جدی برای یک رابطه عاشقانه محسوب می‌شوند، از کجا و با چه کارکردی وارد بخشی از فرهنگ ما شده‌اند.

عشق مقوله‌ای است که باید جدی گرفته شود. خواسته‌ها، علاقه‌ها، سلیقه‌ها و دغدغه‌های معشوق را باید جدی گرفت. با جدی گرفتن عشق است که از لذت وصال مستدام بهره‌مند می‌شویم.