ضرب المثل مرغ یک پا دارد

در گذشته اربابی مرغ بریانی را در دیس بزرگی می گذارد و به غلامش میدهد تا آن را برای قاضی شهر ببرد. ارباب چون کارش پیش قاضی گیر بود، چندین بار به غلام گوشزد کرد که حواسش به غذا باشد تا صحیح و سالم به دست قاضی برسد. غلام هم قبول کرد.

مسیر خانه ارباب تا خانه قاضی کمی طولانی بود. از طرفی هم بوی دل چسب غذا چنان هوش از سر غلام گرسنه برده بود که هربار وسوسه میشد که غذا را بخورد اما تا مرغ بریان را میدید، چهره ارباب جلوی چشمش می آمد و از ترسش دوباره دیس را بالای سرش می گرفت و به راهش ادامه میداد.

کم کم ضعف شدیدی بر او غالب شد و نتوانست جلوی خودش را بگیرد. دستش را داخل دیس برد و یکی از ران های مرغ را از جا درآورد و با ولع به دندان کشید. وقتی گرسنگی اش رفع شد تازه فهمید که چه اشتباهی کرده است! مجبور شد قبل از رسیدن به خانه قاضی نقشه ای بکشد.

وقتی نزد قاضی رسید و قاضی با آن غذای پس مانده و مرغ یک پا مواجه شد، فهمید که غلام دست درازی کرده و باید مجازات شود. قاضی شروع کرد به شلاق زدن او. غلام هم نقشه اش را اجرا کرد و با تمام جدیتش گفت: در شهر ما همه مرغ ها یک پا دارند.

قاضی باور نکرد و به شلاق زدن غلام ادامه داد. غلام از درد شلاق فریاد می کشید اما روی حرفش پافشاری می کرد و با هر ضربه شلاق، بلند داد میزد: باور کنید مرغ شهر ما یک پا دارد.

خلاصه از قاضی کتک و از غلام انکار و دروغ! قاضی دید غلام همچنان اصرار دارد که مرغ های شهرشان یک پا دارند، با خود گفت: شاید این غلام بدبخت راست می گوید و مرغ های شهرشان واقعا یک پا دارند! این گونه شد که دست از سر غلام برداشت و او را رها کرد. از آن به بعد وقتی کسی روی حرف خودش پافشاری می کند، این ضرب المثل را به کار می برند.

معنا و مفهوم ضرب المثل مرغ یک پا دارد

به کسی می گویند که برای کارهایش دلایل غیر منطقی می آورد و روی آن پافشاری هم می کند. هیچ کس نمی گوید مرغ یک پا دارد مگر اینکه آدم لجبازی باشد و دوست داشته باشد که هم توجه دیگران را با متفاوت گویی اش جلب کند و هم حرف خودش را به کرسی بنشاند و گرنه همه می دانند که مرغ دو پا دارد! همچنین این ضرب المثل را به آدم های یک دنده و لجباز و مغرور به کار می برند؛ آدم هایی که حرف حق سرشان نمی شود. این کارشان یا از روی قصد و غرض است و یا نادانند ولی خبر ندارند.