انشا با موضوع یکی از خاطره های زندگی
زندگی سرشار از لحظاتی است که گاه ما را از ذوق و شوق به اوج آسمان ها برده و گاه از ترس و دلهره، راه تنفس را برای بلعیدن حتی یک ذره اکسیژن بسته است.این خاطره ها هر روزش در ذهن ما هم چون نواری ضبط شده، ثبت می شود تا از آن ها درس بگیریم و یا شاید بعد از گذشت سال ها با کنکاش میان خاطره ها یک لبخند ملیح یا شاید یک اشک سمج مهمان ما شود.
در یکی از روزهای گرم و آفتابی، زمانی که آفتاب در بلندای آسمان طنازی می کرد و نور و روشنایی اش را مهمان زمین می کرد، من به همراه دوستان و برادر دوقلوی خود به رودخانه ی ارس رفتیم، آخر هفته ایی بود و بهانه ایی برای دورهمی های ناب و تجربیات نو برای ما بود.
من و برادر دوقلویم و دوتا از دوستان دیگرم، ردیفی در کنار رودخانه در حالی که قلاب ماهیگیری را در آب انداخته بودیم، نشسته بودیم و هر کسی جک یا لطیفه ایی تعریف می کرد و بی باکانه می خندیدم.
در این بین قلاب یکی از دوستانم تکانی خورد و ما به خیال ماهی همگی به سمت دوستم حمله کردیم که با کمک همدیگر ماهی را که بدقلقی می کرد از آب به بیرون بکشیم اما ناگهان پای دوستم سرخورد و در رودخانه افتاد.
ما همگی از ترس دست و پایمان را گم کرده بودیم، در حالی که دوستم در آب بالا و پایین می شد و تقاضای کمک می کرد. ناگهان من به خودم آمدم و چوبی که گوشه ایی افتاده بود را برداشتم و آن را به سمت دوستم گرفتم و با صدای بلند می گفتم که زود چوب را بگیر، وقتی که به همراه بقیه مسافتی را دویدیم تا دوستم بتواند چوب را بگیرد به کمک همدیگر آن را به بیرون کشیدیم و برای چند لحظه همگی در سکوت به فکر فرو رفتیم.
اگر اتفاقی برای دوستم می افتاد چه می شد! اگر نمی توانستیم نجاتش دهیم چه جوابی به خانواده اش می دادیم؟ آن تفریح چند ساعته و تنها برای یک ماهی چه تاوانی به دنبال داشت؟!
نتیجه گیری
از این خاطره این نتیجه را گرفتم که هرگز برای چیزهای کوچک چیزهای بزرگ را نباید فدا کنیم. شاید مرگ ماهی می توانست مرگ یک انسان را رقم بزند.
