انشا ذهنی درباره بهار
بهار از راه می رسد و باز در این دل غوغایی برپا می شود. بهار می آید و زمین بیدار می شود. بهار می آید و می رود ماه سپند. بهار نرم نرمک با لبخندی دلبرانه از راه می رسد. بهار می آید و طنین دل انگیز بهاری اش به گوش می رسد. طنینی از جنس لطافت، زیبایی، تازگی، زندگی و عشق.
بهار می آید و آفتاب با حرارت دلنشین خود به زمین جانی دوباره می بخشد . شب های بهاری قرص ماه شب چهارده در دل آسمان تاریک و بی ابر می درخشد، درآن هنگام ماه شب چهارده در آسمان پادشاهی و نورافشانی خواهد کرد.
وقت ، وقت بیداری بهار است. بهار بیدار می شود و بنفشه پیشتازجعد عنبر بوی خود را در اختیار مشتاقان بهار می گذارد . اما گل ها همچنان در خواب نوشین اند. بهاری که زیبایی را با خود خواهد آورد و همه را از خواب زمستانی خود بیدار می کند و دست نوازش بر روی زمین خواهد کشید و به آنها تازگی و طراوت خواهد بخشید . آن شب زمستانی که قرار است صبح بهاری اش پدیدار شود، آن شب به درازای شب یلداست . بهار می آید و مانند دختر بچه ای جامه چیندار سبز و گل دار خود را بر روی زمین پهن می کند.
آن روز وقت بخشیدن است . وقت، وقت عاشق شدن است، عاشق حضرت دوست شدن. تمام فروردین را کوچه به کوچه به دنبالت می گردم تا تو را از این بهار عاشقانه عیدی بگیرم. خوشا آن که عاشق شود. عاشق تو ای معبود زیبایی ها.
در آن روز شکوفه های بهاری چشم باز می کنند و طنین دلنشین بهاری را می شنوند. در آن بهار زیر شکوفه های باران خورده و آسمان بیقرار قدم زدن زیباست و ناگهانی یک فنجان چای بهار نارنج خوردن لذت بخش است.
بیا ای بهار جان ها که این دل بیقرار است.
چه خوش گفت حافظ شیرازی:
ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی
از این باد آر مدد خواهی چراغ دل بر افروزی
کاش همه این تازگی را تجربه کنند حتی در رفتار و کردار
