بر اساس یافته‌های جدید محققان، بخش‌های مغز که مسئولیت عشق و هوس را به عهده دارند بسیار متفاوت هستند. آنها یک قسمت عمیق درون مغز پیدا کردند که تصمیم‌های طولانی‌مدت ما در مورد عشق را کنترل می‌کند.

استفان کاکیوپو، یک عصب‌شناس در دانشگاه شیکاگو بروی مغز یک مرد آرژانتینی که یک سکتۀ مغزی به عملکرد اینسولای او صدمه زده است تحقیقاتی را انجام داده است. این قسمت از مغز مربوط به عشق است.

این مرد ۴۸ ساله می‌توانست تصمیم‌های معمول را در مورد هوس بگیرید، اما وقتی می‌بایست تصمیم‌های طولانی‌مدت در مورد عشق می‌گرفت، واکنش‌های مغز او در مقایسه با گروهی از آدم‌ها در همان سن، با همان جنسیت و قومیت که مشکل او را نداشتند، آهسته‌تر بود.

به شرکت‌کنندگان در این تحقیق ۴۰ عکس از زنان زیبا با لباس‌های کوتاه و بلند نشان دادند و از آنها پرسیدند که آیا این زنان برای آنها جنبۀ عشقی یا جنسی دارند. وقتی که از بیمار آرژانتینی در مورد اینکه آیا زن مورد نظر مناسب عشق طولانی‌مدت هستند، او زمان زیادی را برای پیدا کردن پاسخ صرف کرد.

کاکوپیو در این مورد نوشته “یافته‌های فعلی جدا کردن عشق از دیگر میل‌های زیستی را ممکن می‌کند.” او متوجه شده است که بخش پسین اینسیولا که در کنترل بدن و احساس تاثیر دارد، هوس و خواستن را کنترل می‌کند در حالیکه بخش پیشین آن عشق طولانی‌مدت را تحت نظر دارد.

کاکوپیو گفت “این تفاوت اینگونه تفسیر شده که خواستن یک نشانۀ نسبتا واقعی‌تر از تجارب حسی ما است، در حالیکه عشق یک نشانۀ ضمنی از این تجربیات است” او عشق را به عنوان “یک حالت با مقصود برای خواستن یک اتحاد طولانی‌مدت و صمیمی با فردی دیگر” تعریف کرده است. در حالیکه هوس یا میل جنسی وقتی است که هدف فرد لذت کوتاه‌مدت است.