آیین سوزاندن مردگان در هند

آیین سوزاندن مردگان در هند

مرده سوزی تاریخ طولانی ای در تاریخ بشریت دارد برای مثال در هند و برخی کشورهای دیگر مرده ها را بجای دفن مستقیم می سوزانند در این مقاله به تاریخچه و فلسفه مرده سوزی اشاره شده است

تاریخ مرده سوزی بین بشر به ۲۰ هزار سال پیش و به جسد فردی موسوم به مونگو لیدی در دریاچه مونگو استرالیا بر می گردد. پیش از زرتشتیان نیز مرده سوزی در برخی اقوام داخل پارس ها نیز به قولی رایج بوده اما با ورود زرتشت این عمل کامات منسوخ می شود.(ثابت نشده است)

فرایند کاهش حجم بدن انسان مرده و تبدیل ان به ترکیبات شیمیایی به شکل قطعات ریز و استخوانهای کوچک را مرده سوزی می گویند. این کار از طریق سوزاندن در کوره و یا در فضای باز با استفاده از درجه حرارات بسیار بالا صورت می پذیرد. این عمل ممکن است بعنوان مراسم تشییع جنازه در برخی فرهنگها و یا عملی بعد از مرگ و به جای تشییع جنازه صورت گیرد. این کار همچنین به جای دفن بدن کامل داخل تابوت و یا بدون تابوت انجام شود.

بقایای بدست آمده از مرده سوزی یا در معابد جای داده شده و یا به آب روان ریخته شده و یا جایی که بازماندگان تعیین می کنند، قرار داده شود. حتی ممکن است طبق مراسم خاص بقایای مرده سوزی شده در نقاط مختلف و زمانهای مختلف عمدا پراکنده گردد.

در اغلب کشورها مرده سوزی در قبرستانها انجام می شود اما در برخی کشورهای دیگر در کارخانه های مخصوص نزدیک معابد و یا گورستانها و یا نزدیک رودخانه و دریا در فضای باز (هند و نپال) انجام می شود. درجه حرارات لازم در کوره های مرده سوزی به ۱۱۵۰ درجه سانتی گراد می رسد که برای سوزاندن جسدکافی است. سوخت لازم از طریق سوخت دیزل، گاز طبیعی، یا گاز شهری (در هنگ کنگ) تامین می گردد.

قبلا سوخخت عمده ذغال سنگ بوده است. کوره های جدید سیستم مانیتورینگ در خود داشته و مسوول این کار همه چیز را رایانه ای مدیریت می کند.برای هر ۴۵ کیلو جسد یک ساعتی وقت لازم است تا جسد سوزانده شود. برای بدنهای بزرگ تا ۲ ساعت وقت لازم است. در بسیاری کشورها سوزانده چند جسد همزمان (مانند امریکا) غیر قانونی است. البته دو قلوها و مادران همراه نوزاد مرده به صورت همزمان سوزانده می شوند.

اتاقکی که جسد در آن سوزانیده می شود از جنس آجر نسوز است که هر ۵ سال یکبار عوض می شود. برخی مراسم مرده سوزی با حضوربستگان انجام می شود (مانند هند که بستگان باید حضور داشته باشند.) در برخی نقاط نیز کوره های مخصوص کودکان یا افراد بزرگسال که وزن ۲۲۰ کیلو را می توانند تحمل کنند، وجود دارد.

در امریکا تابوتها اجاره داده شده و قبل از مراسم مرده سوزی از بدن جدا می شود. در انگلستان جسد همراه با کفن سوزانده می شود و جنس کفن باید از مواد قابل استفاده مجدد باشد. جواهر و قطعات متصل به مرده قبل از سوزاندن، جدا خواهد شد. جسد همچنین از اسکنر حساس به فلزات عبور داده می شود تا فلزات احتمالی از بدن جدا شود. بدلیل کاهش هزینه ها همچنین کفن های قابل استفاده مجدد طراحی شده است تا بازماندگان دچار دردسر مالی نشوند!

علل مرده سوزی

مذهب عمده ترین دلیل برای مرده سوزی اعلام شده است. برخی اقوام مانند اقوام هندی با مذهب بودا برای آمرزش مردگان، این کار را انجام می دهند دلیل عمده بعدی هزینه های گزاف است که باعث شده برخی بدلایل اقتصادی اجازه دهند تا مردگانشان را بسوزانند. عمده مذاهب دنیا معتقدند بعد از مرگ روح از بدن جدا می شود و به همین خاطر جسم را می توان پراکنده کرد و یا سوزاند. تدفین نقش غالبی را به جای مرده سوزی داشته اما با افزایش جمعیت این موضوع در جهان تحت الشعاع قرار گرفته است. در بلایای طبیعی رخ داده در جنوب هند در سال ۲۰۰۴ بیش از ۳۰۰ هزار نفر به یکباره کشته شدند و به همین خاطر ترجیح داده شد تا اجساد سوزانده شود. در برخی از مذاهب نیز مردم معتقدند بعد از مرگ جسد به طبیعت بر می گردد و سوزاندن راهی آسان برای برگرداندن آسان و سریعتر جسم به طبیعت است.

از آنجایی که کاتولیک مذهبها مراسم خاصی برای تدفین دارند، هزینه ها بشدت زیاد است و به همین خاطر اغلب از روحانیون خود پرسیده اند که ایا می شود چنین کاری کرد که در پاسخ جواب منفی شنیده اند. بنا براین کاتولیکها رسما حق مرده سوزی ندارند.

درآوردن برخی ابزار مانند قلب و دندان مصنوعی و پلاتین و … قبل از مرده سوزی واجب است و ابزار مذکور به فرد متعهد و همراه مرده داده خواهد شد.

برخی نیز به دلایل شخصی و اینکه جسد کم کم زیر خاک تخریب می شود، ترجیح میدهند بدلیل وابستگی شدید به فرد از دست رفته ، به مرده سوزی و نگهداشتن خاکستر جسد دست بزنند.

خاکستر سازی از بقایای سوزانده شده

بعد از اینکه جسد سوزانده شد، با دستگاه کوبنده که مانند توپهای فلزی قوی هستند، جسد به خاکستر تبدیل می شود. در ژاپن و تایوان عملیات کوبش جسد بدون اجازه انجام نمی شود. در ژاپن اغلب خانواده ها بقایای سوزانده شده را با خود به خانه برده و سالیان سال در گوشه ای از خانه در ظرفی مخصوص همراه با نمک و سدیم و پتاسیم نگه داشته و با آن به عبادت می پردازند.

برخی مذاهب و اقوام خاکستر را دفن می کنند. برخی نیز در رودخانه یا دریا می ریزند. در برخی کشورها مانند هند (آیین جین، هندوئیسم، سیک و بودایی) و نپال مراسم مرده سوزی کنار آب انجام شده و همان وقت نیز خاکستر مرده را به آب می دهند.

مرده سوزی در دوران مدرن

در سال ۱۸۷۳ پروفسور برونتی فرهنگ مرده سوزی را در وین نمایش داد و بعد در انگلیس به سال ۱۸۷۴ جنبشی در این رابطه بوجود آمد و اولین عملیات مرده سوزی در اروپا به صورت رسمی در ووکینگ انگلیس در ۱۸۷۸ انجام شد. در سال ۱۸۷۶ در واشنگتن امریکا توسط کتر فرانسیس لموین انجام گردید. این اعمال بین پروتستانها و نه کاتولیکها که با این عمل مخالف سرسخت بودند، رخ داد. در سال ۱۹۶۳ پاپ ممنوعین مرده سوزی را رفع کرد و کلیسای کاتولیک در سال ۱۹۶۶ اجازه محدود این کار را داد که دوباره با مخالفت گسترده روبرو شد. در استرالیا در سال ۱۹۲۵ رسما کارخانه مرده سوزی افتتاح شد.

دکتر استیو لوکر صاحب کارخانه B&L Cremation Systems Inc سیستم مرده سوزی جدیدی بنام Hot Hearth را در دهه ۱۹۸۰ اختراع کرد و با استفاده از گاز و حرارت پایین کوره مرده زودتر به خاکستر تبدیل شود. در واقع حرارت بیشتری با گاز کمتر درست می شد و هزینه مرده سوزی را نیز کاهش می داد. برای هر مرده بر اساس وزن، زمان خاصی به رایانه مرکزی و کنترل کننده مرکزی داده می شود.

آمار مرده سوزی در کشورهای مختلف

ژاپن با ۹۹ درصد (در سال ۲۰۰۸) بالاترین آمار مرده سوزی در جهان را دارد. بدین معنی که ۹۹ درصد از ژاپنی ها وقتی می میرند، راهی مرده سوز خانه ها می شوند و اجساد سوزانده می شود.

این در حالی است که ایتالیا و لهستان با ۱۰ درصد کمترین آمار مرده سوزی را در بین کشورهای کرده سوز به خود اختصاص داده اند. در آسیا و در کشور چین طبق آمار ارائه شده در سال ۲۰۰۸ کل مرگ و میرها ۹۳۴۸۴۵۳ نفر بوده که از این تعداد بیش از ۴۵۳۴۰۰۰ یعنی ۴۸ درصد را سوزانده اند.

در اروپا ودر انگلیس آمار مرده سوزی در سال ۲۰۰۸ به ۷۲ درصد رسیده است. در کانادا این رقم به ۶۸ درصد در سال ۲۰۰۹ رسیده، در حالی که در دهه ۱۹۷۰ این رقم تنها ۵ درصد بوده است. در امریکا ۳۶ درصد از مردگان در سال ۲۰۰۹ سوزانده شده اند. طبق پیش بینی ها این رقم در سال ۲۰۱۵ به ۴۶ درصد و در سال ۲۰۲۵ به ۵۸ درصد خواهد رسید. در استرالیا نیز رقم ۶۵ درصد و در نیوزیلند به ۷۰ درصد رسیده است.